26 Şubat 2012 Pazar

Bir Öykü...

Ne zaman, nasıl oluyor anlamadan hiç. Biri giriyor hayatına, anlatıyorsun, anlatıyor dinliyorsun, öğreniyorsun hayata baktığı pencereyi, onun gördüklerini sen de görüyorsun ve memnun oluyorsun gördüklerinden. Yaşayışını seviyorsun misal, her zaman yaptığı şeyleri, haftalık programını. Her Perşembe yaptıklarını, her akşam hangi saatte çöpü verdiğini biliyorsun. Ne zaman işliyor içine, ne dediğinde, bilmiyorsun. Sonra onu düşünürken buluyorsun kendini. Hasta olsa meraktan deliriyorsun, canı hiç yanmasın istiyorsun.

Bir şeyleri sevmesini bile seviyorsun. Kurabiyesini,  kedisini, elma çayını, kahvenin kendisini çok değil ama kokusunu sevmesini seviyorsun.

Clara ve Crisi’yi biliyorsun.

Güne onunla uyanmalı mesela, ilk fırsatta günaydın denmeli. Günü güzel geçsin hiç üzülmesin mutlu olsun. Üzülürse üzülüyorsun. Yumuşacık bir kalbi var hem.

Sarılıp uyumak istiyorsun, saçları dağılsın yüzüne. Kucağına al koştur, kocaman gülümserken o dünyanın en mutlu adamı ol.

Daha çok sevebilirsin onu biliyorsun, her şeyden çok.

2 yorum:

... dedi ki...

">çicek

Mehmet dedi ki...

Teşekkürler bu güzel çiçek için :)

Yorum Gönder